خدمات حسابرسی

انجام خدمات حسابرسی داخلی و مالی

انجام خدمات حسابرسی داخلی و مالی توسط کادر موسسه حسابداری چوب‌خط

حسابرسی داخلی کفایت سیستم کنترل داخلی را ازلحاظ اثربخش و کارآمد بودن و استفاده از منابع سازمان ارزیابی و گزارش می‌کند. انجمن حسابرسان داخلی (IIA) حسابرسی داخلی را « یک فعالیت اطمینان‌بخش و مشاوره‌ای مستقل و بی‌طرف می‌داند که باهدف ارزش افزایی و بهبود عملیات سازمان انجام می‌شود. حسابرسی داخلی با به‌کارگیری شیوه‌ای اصولی و نظام‌مند برای ارزیابی و بهبود اثربخشی فرآیندهای حاکمیت، مدیریت ریسک سازمان را در دستیابی به اهداف یاری می‌کند. حسابرس داخلی ازنظر جایگاه در یک سازمان باید به بالاترین نقطه یعنی هیئت‌مدیره متصل باشد و امکان دسترسی به تمام واحدهای سازمان را داشته باشد و در هرزمانی که احساس خطر یا انحراف در هر یک از موضوعات جزو وظایفش پیدا کرد، باید بتواند به‌سرعت به‌جایگاه بالا دسترسی پیدا کند و گزارش و اطلاعاتش را به آن برساند. در ایران حسابرسی داخلی هنوز به‌صورت یک امر جدی موردتوجه قرار نگرفته و اگر هم واحدی به نام حسابرسی داخلی یا بازرسی در بانک‌ها و یا سازمان‌ها وجود دارد چیزی به‌جز یک اسم تشریفاتی نیست؛ زیرا در حال حاضر، مدیران آن نیازی ندارند که حتی به سهامداران حساب و جواب پس بدهند و نه کسی هم از آنان جوابی می‌خواهد. تا زمانی که این فرهنگ وجود داشته باشد، حسابرسی داخلی معنی پیدا نخواهد کرد و هزینه حسابرسی داخلی «هزینه‌ای فاقد منفعت و هدررفته به شمار می‌رود. اما اگر حساب‌خواهی و حساب دهی به شکل فرهنگ مسلط بر عملکرد مدیران درآید، حسابرسی داخلی اهمیت خود را بازخواهد یافت. محیط سالم، محیط حساب‌خواهی و محیط حساب دهی خودبه‌خود بستر مناسب فرهنگی لازم را برای حسابرسی داخلی اثربخش، کارا و مفید فراهم می‌سازد.

حسابرسی داخلی یک فعالیت اطمینان‌بخشی و مشاوره‌ای مستقل و بی‌طرفانه است که برای ایجاد ارزش‌افزوده و بهبود عملیات سازمان طراحی می‌شود. حسابرسی داخلی به سازمان کمک می‌کند تا اهداف خود را با اتخاذ رویکردی سامانه‌اند و منظم برای ارزش‌یابی و بهبود اثربخشی فرایندهای مدیریت ریسک، کنترل داخلی، و راهبری شرکتی ایفا کند.

• مبنای گزارش حسابرسی را رسیدگی‌های حسابرس مستقل فراهم می‌آورد.
• بیان حدود رسیدگی، برای تعیین و محدود کردن مسئولیت حسابرسان است.
• اعتقاد به درستکاری مدیران برای اظهارنظر نسبت به‌صورت‌های مالی کافی نیست.
• حسابرسی شرکت‌های دولتی ایران توسط دیوان محاسبات کشور صورت می‌گیرد.
• طبق مقررات قانون تجارت ایران، رسیدگی به‌صورت‌های مالی شرکت سهامی عام توسط بازرس قانونی منتخب مجمع عمومی صاحبان سهام است.
• حسابرس مستقل به هر شخص یا مرجعی که او را انتخاب کرده است، گزارش می‌دهد.
• بازرس قانونی توسط مجمع عمومی صاحبان سهام انتخاب می‌شود.
• بازرس قانونی موظف است کلیه گزارش‌های وقوع جرم را صرفاً به مجمع عمومی صاحبان سهام ارائه نماید.
• مهم‌ترین نقش حسابرس در رسیدگی به‌صورت‌های مالی اعتبار دهی است.
• منظور از اعتبار دهی حسابرسان عبارت است از ایجاد اطمینان نسبت به قابلیت اتکای صورت‌های مالی.
• تصمیم نهایی در مورد اینکه حسابرسان نسبت به صاحب‌کاران خود مستقل به نظر می‌رسند؛ باید توسط جامعه اتخاذ شود.
• حسابرس به خاطر حفظ اعتبار حرفه نزد جامعه است که در حین رسیدگی‌ها کوشش می‌کند مستقل به نظر برسد.
• هدف اصلی حسابرسی تعیین مطلوبیت ارائه صورت‌های مالی است.
• حسابرسی ضمنی معمولاً در طول دوره مالی و بعضاً در پایان دوره مالی انجام می‌شود.
• در حسابرسی ضمنی، کنترل‌های داخلی مورد رسیدگی و ارزیابی قرار می‌گیرد و نتیجه آن تحت عنوان گزارش‌نامه مدیریت تهیه و ارائه می‌شود.
• معیار مورداستفاده در حسابرسی صورت‌های مالی، استانداردهای حسابداری است.
• معیار مورداستفاده در حسابرسی رعایت، قوانین موضوعه است.
• رسیدگی‌های حسابرسان دیوان محاسبات نمونه‌ای از حسابرسی رعایت است.
• حسابرسی رعایت توسط حسابرس مستقل، به‌صورت یک پروژه جداگانه یا همراه با حسابرسی صورت‌های مالی انجام می‌شود.
• یکی از اهداف خاص حسابرسی عملیاتی برای تعیین این است که آیا واحدهای عملیاتی خاص شرکت به‌طور کارا و اثربخش انجام‌وظیفه می‌نمایند؟
• هدف حسابرسی عملکرد عبارت است از تعیین میزان کارایی و اثربخشی مدیران واحد تجاری.
• بررسی انطباق عملکرد مدیران واحد تجاری باسیاست‌های صاحبان سهام از اهداف حسابرسی مدیریت می‌باشد.
• انتخاب مناسب‌ترین روش‌های حسابرسی برای هر کار، مستلزم کاربرد قضاوت و تجربه حرفه‌ای است.
• استانداردهای حسابرسی با روش‌های حسابرسی فرق دارند. به این معنی که روش‌های حسابرسی مربوط می‌شوند به مراحل انجام رسیدگی.
• هدف استانداردهای حسابرسی آن است که انجام حسابرسی و ارائه گزارش بر اساس ضوابط صورت گیرد.
• استانداردهای عمومی شامل صلاحیت‌های فردی حسابرسان می‌باشد.
• استقلال رأی، صلاحیت و آموزش فنی ازجمله استانداردهای عمومی می‌باشند.
• طبق اولین استاندارد عمومی حسابرسی، حسابرسی باید توسط فرد یا افرادی انجام شود که آموزش فنی و تجربه کافی داشته باشند.
• اعمال مراقبت‌های حرفه‌ای، احتمال بروز هرگونه کوتاهی یا ازقلم‌افتادگی بااهمیت را منتفی می‌سازد.
• اعمال مراقبت‌های حرفه‌ای در اجرای حسابرسی مستلزم بررسی دقیق کارهای انجام‌شده در هر یک از سطوح سرپرستی است.
• خلاصه ماهیت و محتوای سه استاندارد اجرای عملیات، معیارهای برنامه‌ریزی، ارزیابی سیستم کنترل داخلی و گردآوری شواهد است.
• استانداردهای اجرای عملیات شامل کسب شناخت از ساختار کنترل داخلی توسط حسابرس است.
• بر اساس استانداردهای حسابرسی، حسابرس باید سیستم کنترل‌های داخلی شرکت را بررسی و ارزیابی نماید.
• کسب شواهد و مدارک کافی و قابل‌اطمینان به‌عنوان مبنایی برای اظهارنظر نسبت به‌صورت‌های مالی، در ارتباط با استانداردهای اجرای عملیات است.
• بر اساس استانداردهای گزارشگری، گزارش حسابرسی باید تصریح کند که صورت‌های مالی طبق استانداردهای حسابداری تهیه‌شده است یا خیر.
• برخوردار بودن از دانش و تجربه حرفه‌ای جزء استانداردهای عمومی حسابرسی است.
• تصمیم‌گیری در مورد کفایت مستلزم قضاوت حرفه‌ای حسابرس است.
• موضوع اصلی مورد رسیدگی حسابرس مستقل صورت‌های مالی است.
• دربند مقدمه گزارش حسابرسان بیان می‌شود که صورت‌های مالی موردحسابرسی حسابرس قرارگرفته است.
• مسئولیت تهیه صورت‌های مالی با هیئت‌مدیره است.
• عبارت «مسئولیت تهیه صورت‌های مالی با مدیریت شرکت است» دربند مقدمه گزارش حسابرس مستقل درج می‌شود.
• موضوع برنامه‌ریزی کار حسابرسان دربند حدود رسیدگی در تعریف کار حسابرسی عنوان می‌شود.
• استانداردهای حسابرسی درنهایت، پشتوانه منطقی لازم را جهت تأمین مبنایی منطقی برای اظهارنظر حسابرسان مشخص می‌سازد.
• هنگامی‌که حسابرس اظهارنظر مقبول ارائه نمی‌نماید، باید همه دلایل اساسی برای اظهارنظر غیر مقبول را در یک یا چند بند توضیحی جداگانه بعد از بند حدود رسیدگی و قبل از بند اظهارنظر ذکر نماید.
• گزارش مردود زمانی صادر می‌شود که عدم توافق اساسی باشد.
• گزارش عدم اظهارنظر در شرایطی صادر می‌شود که ابهام و محدودیت اساسی وجود داشته باشد.
• چنانچه اشکالات مشاهده‌شده دارای اهمیت اساسی باشد، نوع اظهارنظر حسابرسان مردود یا عدم اظهارنظر خواهد بود.
• تأکید بر مطلب خاص به‌صورت یک پاراگراف توضیحی بعد از بند اظهارنظر درج می‌گردد.
• هدف از تهیه آیین رفتار حرفه‌ای عبارت است از ارائه رهنمودهای عملی به اعضا به‌منظور بهبود بخشیدن به کیفیت ضوابط حرفه.
• هدف اساسی رعایت آیین رفتار حرفه‌ای توسط حسابداران رسمی بهبود کیفیت ضوابط حرفه است.
• لازمه دستیابی به اهداف حرفه حسابداری توسط حسابدار رسمی پایبندی به اصول آیین رفتار حرفه‌ای است.
• رازداری جزء اصول بنیادی آیین رفتار حرفه‌ای است.
• طبق اصل درستکاری و بی‌طرفی حسابداران رسمی باید از ایجاد روابطی که امکان اعمال‌نفوذ دیگران، پیش‌داوری یا تمایلات جانب‌دارانه را فراهم می‌کند بپرهیزند.
• طبق اصل تضاد منافع حسابدار رسمی باید از ایجاد روابطی که می‌تواند بر کار او تأثیر نامطلوب بگذارد و به درستکاری حرفه‌ای وی لطمه وارد کند بپرهیزد.
• طبق اصل صلاحیت حرفه‌ای حسابداران رسمی نباید به دارا بودن تخصص‌ها یا تجربیاتی که فاقد آن هستند تظاهر کنند.
• طبق اصل رازداری حسابداران رسمی نباید اطلاعات گردآوری‌شده در جریان رسیدگی خود را فاش یا از آن‌ها در جهت منافع خود یا اشخاص ثالث استفاده کنند.
• طبق اصل رازداری، حسابدار رسمی باید اسرار کار شرکت را تنها در اختیار مجمع عمومی صاحبان سهام و مراجع ذیصلاح قانونی قرار دهد.
• طبق اصل رازداری، افشای اطلاعات در صورتی مجاز است که قانون افشای اطلاعات را الزامی نموده باشد.
• طبق اصل استقلال حسابرسان نمی‌توانند نسبت به‌صورت‌های مالی موسسه‌ای که در آن دارای منافع هستند اظهارنظر نمایند.
• مدیران و کارکنان درگیر در انجام کار و کلیه شرکا می‌بایست به صاحب‌کاران خود استقلال داشته باشند.
• تحصیل بیش از ۲۵ درصد درآمدهای مستمر سالانه یک موسسه حسابرسی از یک صاحب‌کار یا گروه صاحب‌کار خاص، برای مدتی بیش از ۲ سال می‌تواند موجب بروز شک و تردید و
• ابهام نسبت به استقلال موسسه حسابرسی گردد.
• انجام عملیات حسابرسی یک صاحب‌کار برای مدتی بیش از ۳ سال توسط یک مسئول کار و بیش از ۵ سال با مسئولیت یک شریک ممکن است باعث خدشه‌دار شدن استقلال
• حسابرس شود.
• چنانچه قبل از اتمام کار حسابرسی، صاحب‌کار تصمیم به تغییر حسابرس داشته باشد، حسابرس جایگزین باید جامعه حسابداران رسمی ایران را از این موضوع مطلع نماید.
• طبق اصل آگهی و تبلیغات درج آگهی در جراید توسط حسابداران رسمی شاغل به‌منظور جلب مشتری موجه شمرده نمی‌شود.
• مؤسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران مجاز نیستند تغییر شرکا یا نشانی و تلفن خود را با حروف درشت‌تر در جراید منتشر نمایند.
• تبلیغات عبارت است از اطلاع‌رسانی به عموم با نگرش جلب مشتری، درباره خدمات و مهارت‌های قابل‌ارائه توسط حسابدار رسمی.
• سهل‌انگاری حسابرس یعنی اعمال نکردن مراقبت‌های حرفه‌ای.
• منظور از قصور حسابرس، بی‌توجهی عمده نسبت به استانداردهای حسابرسی است.
• اقدامات عمدی صاحب‌کار که به ارائه نادرست صورت‌های مالی منجر می‌شود، تقلب نامیده می‌شود.
• موسسه حسابرسی، موسسه‌ای است که به‌منظور انجام خدمات حسابرسی، بازرسی قانونی و سایر خدمات تخصصی و حرفه‌ای، توسط حداقل سه نفر حسابدار رسمی
• شاغل، تحت عنوان موسسه غیرانتفاعی تشکیل می‌شود.
• شرکای موسسه حسابرسی در مقابل فعالیت‌های موسسه و اشخاص ثالث متضامناً مسئول‌اند و باید به‌طور تمام‌وقت در همان موسسه به کار حرفه‌ای اشتغال داشته باشند.
• مهم‌ترین مسئولیت شریک در یک موسسه حسابرسی تعیین اهداف و اولویت‌های حسابرسی است.
• برقراری تماس با صاحب‌کار جزء وظایف شرکا موسسه حسابرسی است.
• اعمال کنترل کیفیت در سطح موسسه حسابرسی و در سطح هر کار حسابرسی با شریک موسسه حسابرسی است.
• مسئولیت اعمال استانداردهای اجرای عملیات و تعیین روش‌های رسیدگی برای هر حسابرسی از وظایف مدیر موسسه حسابرسی است.
• دادن آموزش ضمن کار به حسابرسان و کمک حسابرسان جزء وظایف و مسئولیت‌های حسابرسان ارشد موسسه حسابرسی است.
• جلسه توجیهی حسابرسان ارشد برای اعضای گروه حسابرسی که معمولاً پیش از شروع کار برگزار می‌شود اساساً برای راهنمایی کارکنان درزمینهٔ مسائل فنی است.
• برنامه‌ریزی در حسابرسی، یعنی تدوین یک طرح کلی و یک طرح تفصیلی برای تعیین نوع و ماهیت، زمان‌بندی اجرا و حدود روش‌های حسابرسی مربوط به هر کار حسابرسی.
• آغاز و پایان فرآیند برنامه‌ریزی حسابرسی به ترتیب تصمیم به قبول کار جدید، امضا و تحویل گزارش حسابرسی است.
• ترکیب اعضای کمیته حسابرسی یک شرکت عموماً اعضایی از هیئت‌مدیره که نه در استخدام شرکت باشند و نه مسئولیت اجرایی داشته باشند.
• کسب شناخت از فعالیت‌های واحد مورد رسیدگی توسط حسابرسان به‌منظور شناسایی رویدادها، معاملات و عملیاتی که می‌تواند اثر بااهمیتی بر صورت‌های مالی داشته
• باشد.
• آیین رفتار حرفه‌ای، حسابرس جانشین را ملزم به پرس‌وجو از حسابرسان قبلی می‌نماید.
• دلیل و ضرورت تماس با حسابرسان قبلی، پذیرفتن یا نپذیرفتن کار است.
• حسابرس برنامه حسابرسی را برای پیش‌بینی زمان لازم جهت اجرای روش‌های حسابرسی به‌منظور اثبات اقلام صورت‌های مالی مورداستفاده قرار می‌دهد.
• پیش‌نویس طرح حسابرسی معمولاً قبل از شروع کار در محل صاحب‌کار تهیه گردیده و در طول رسیدگی‌ها تعدیل و اصلاح می‌شود.
• برنامه حسابرسی همواره سرپرستان را در جریان پیشرفت کار قرار می‌دهد. و ابزار مفید برای برنامه‌ریزی، زمان‌بندی و کنترل عملیات حسابرسی محسوب می‌شود. وجود برنامه
• حسابرسی، این اطمینان را می‌دهد که هیچ‌یک از اقدامات اساسی و لازم برای اثبات مانده‌ها نادیده گرفته نخواهد شد.
• در صورت احتمال وجود شرایطی که ممکن است موجب اشتباه و یا تحریف بااهمیت در صورت‌های مالی شود، حسابرسی را با تردید حرفه‌ای برنامه‌ریزی و اجرا نمایید.
• طبق استانداردهای حسابرسی، حسابرسی باید به‌گونه‌ای طراحی شود که از نبود اشتباه و یا تحریفی بااهمیت در صورت‌های مالی اطمینان معقول به دست آید.
• حسابرس در هر کار حسابرسی باید اهمیت و رابطه آن را با خطر حسابرسی ارزیابی کند.
• احتمال خطر اینکه حسابرس نسبت به‌صورت‌های مالی حاوی اشتباه یا تحریف بااهمیت، نظر حرفه‌ای نامناسب اظهار کند، خطر حسابرسی نامیده می‌شود.
• خطر کنترل عبارت است از احتمال رخ دادن یک اشتباه یا تحریف بااهمیت درمانده یک حساب یا گروه معاملات، با فرض اینکه ساختار کنترل داخلی شرکت نتواند از
• وقوع آن‌ها جلوگیری یا به‌موقع آن‌ها را کشف کند.
• احتمال خطر رخ دادن یک اشتباه یا تحریف بااهمیت درمانده یک حساب یا گروه معاملات، با فرض اینکه برای آن کنترل داخلی وجود نداشته باشد، خطر ذاتی نامیده می‌شود.
• خطر ذاتی باید در مرحله برنامه‌ریزی حسابرسی ارزیابی گردد.
• هدف حسابرس مستقل از برآورد خطر کنترل، برآورد خطر عدم کشف برای ادعاهای مندرج در صورت‌های مالی است.
• هرچه کنترل‌های داخلی جامع‌تر و کامل‌تر باشد، خطر کنترل پایین‌تر ارزیابی می‌شود.
• خطر عدم کشف ناشی از آزمون‌های محتوای حسابرسی است.
• خطر ذاتی و خطر کنترل به دلیل اینکه مستقل از حسابرسی صورت‌های مالی وجود دارند با خطر عدم کشف تفاوت دارند.
• هرچه مبلغ اهمیت بالاتر باشد، خطر حسابرسی کاهش می‌یابد.
• کنترل‌های داخلی شامل طرح سازمان و روش‌ها و اسنادی است که در ارتباط با حفاظت دارایی‌ها و قابلیت اتکای مدارک حسابداری بکار گرفته می‌شود.
• کنترل‌های داخلی زمانی منجر به افزایش قابلیت اتکای مدارک حسابداری خواهد شد که افراد با تضاد منافع در تهیه آن مدارک شرکت داشته باشند.
• کنترل‌های داخلی به دودسته مالی و عملیاتی تقسیم می‌شود.
• کنترل‌های پایه، کنترل‌هایی هستند که جهت حصول اطمینان از ثبت صحیح و کامل فعالیت‌های واحد تجاری استقرار می‌یابند.
• هدف از به‌کارگیری کنترل‌های پایه حصول اطمینان از ثبت صحیح و کامل فعالیت‌های واحد تجاری است.
• مشاهده عینی و شمارش دارایی‌های شرکت در فواصل زمانی، جزء کنترل‌های داخلی پایه حسابداری است.
• تقسیم وظایف ازجمله کنترل‌های داخلی انضباطی است.
• استقرار کنترل‌های داخلی در هر واحد تجاری به‌اندازه، نوع عملیات، اهداف واحد تجاری و هزینه اجرای آن بستگی دارد.
• از دیدگاه حسابرسی صورت‌های مالی، ویژگی‌های سراچه‌ام کنترل داخلی عبارت‌اند از: محیط کنترلی، سیستم حسابداری و روش‌های کنترلی.
• محیط کنترلی بیانگر نگرش کلی مدیریت در مورد استقرار سیستم کنترل داخلی و میزان اهمیت آن برای واحد تجاری است.
• حسابرسان داخلی کارایی عملیات سازمان را موردبررسی قرار می‌دهند.
• حسابرسان داخلی به‌طور مستمر زیر نظر مدیران دستگاه انجام‌وظیفه می‌نمایند.
• حسابرسان داخلی یافته‌های خود از عدم کارایی کنترل‌های داخلی را طی گزارشی همراه با پیشنهادهایی به‌منظور بهبود عملکرد واحد تجاری و اعمال کنترل‌های داخلی، به مدیریت ارائه می‌دهند.
• بیشتر کار حسابرسان داخلی را حسابرسی عملیاتی تشکیل می‌دهد.
• مهم‌ترین وجه تمایز حسابرس داخلی و حسابرس مستقل استقلال حسابرس مستقل است.
• کمیته حسابرسی یافته‌های حسابرسی را بررسی می‌کند و مسئول نظارت بر فرآیند تهیه صورت‌های مالی است. کمیته حسابرسی پل ارتباطی بین اعضای
• هیئت‌مدیره و حسابرسان مستقل و داخلی است.
• برای ایجاد کنترل‌های داخلی مناسب، هر معامله باید ۵ مرحله صدور مجوز، بررسی، تصویب، اجرا و ثبت را پشت سر بگذارد.
• به دلیل محدودیت‌های ذاتی سیستم‌های حسابداری و کنترل داخلی نمی‌توانند شواهد قطعی مبنی بر دستیابی به هدف‌ها را برای مدیریت فراهم کنند.
• مراحل ارزیابی ساختار کنترل‌های داخلی توسط حسابرس به ترتیب عبارت است از: شناخت سیستم، اجرای آزمون‌های کنترل، تعیین سطح ارزیابی‌شده از خطر کنترل، طراحی
• آزمون‌های محتوا.
• کسب شناخت از سیستم کنترل داخلی اولین مرحله از حسابرسی ضمنی است.
• هدف اولیه کسب شناخت از کنترل‌های داخلی یافتن شواهد برای کاهش ریسک کنترل به حد پایین‌تر، توجه به نکات ضعف سیستم حسابداری و کنترل‌های
• داخلی، طراحی حجم نمونه، نوع و ماهیت و زمان‌بندی آزمون‌های محتوا است.
• پرس‌وجو، مشاهده و آزمون ازجمله روش‌های کسب شناخت از کنترل داخلی است.
• اطلاعات کسب‌شده از ساختار کنترل داخلی معمولاً به شکل پرسشنامه، شرح نوشته و یا نمودگار، به‌تنهایی و یا به‌صورت ترکیبی، مستند می‌شود.
• پرسش‌نامه کنترل داخلی ابزاری است برای مستندسازی شناخت حسابرسان از سیستم کنترل داخلی.
• هدف از تهیه پرسش‌نامه کنترل‌های داخلی ارزیابی سیستم کنترل داخلی است.
• پرسش‌نامه کنترل داخلی با توجه به کنترل‌های داخلی شرکت مورد رسیدگی به پرسش‌نامه کنترل داخلی پایه و استاندارد قابل‌طبقه‌بندی است.
• معمولاً پرسش‌نامه کنترل‌های داخلی قبل از شروع حسابرسی ضمنی تکمیل می‌شود.
• شرح نوشته، جریان چرخه‌های عمده معاملات را دنبال کرده و مجریان کارهای مختلف، مستنداتی که تهیه می‌شود و تقسیم وظایف را مشخص می‌کند.
• نمودگار، ضعف‌های سیستم کنترل‌های داخلی را به‌وضوح نشان نمی‌دهد.
• نمودگار سیستم عبارت است از ارائه یک سیستم یا یک سری عملیات پشت سر هم با علائم تصویری.
• برآورد اولیه از خطر کنترل عبارت است از ارزیابی اثربخشی سیستم‌های حسابداری و کنترل‌های داخلی واحد مورد رسیدگی در پیشگیری یا کشف و اصلاح
• اشتباهات یا تحریف‌های بااهمیت در سطح صورت‌های مالی.
• روش‌های حسابرسی بکار گرفته‌شده در مورد کسب شواهد درباره اینکه روش‌ها چگونه طراحی‌شده و چگونه اجرا می‌شوند آزمون کنترل نامیده می‌شود.
• آزمون کنترل‌ها برای ارزیابی مؤثر بودن طراحی کنترل‌ها بکار می‌رود.
• آزمون رعایت روش‌ها به رعایت شدن و نشدن روش‌های کنترل داخلی می‌پردازد.
• حسابرس بر اساس اجرای آزمون کنترل‌ها و رعایت روش‌ها، اقدام به برآورد نهایی خطر کنترل می‌نماید.
• آزمون کنترل‌ها با مبالغ معاملات کاری ندارد. مشاهده نحوه عمل روش‌های حسابداری یک نوع آزمون کنترل است. آزمون کنترل‌ها بر مؤثر بودن طراحی کنترل‌ها و نیز اعمال آن‌ها تأکید دارد.
• هدف اولیه از اجرای آزمون رعایت روش‌ها ایجاد اطمینان معقول نسبت به این موضوع است که آیا ساختار کنترل داخلی به شکلی که طراحی‌شده است، به نحو مؤثری اجرا می‌شود یا خیر.
• هدف حسابرس از برآورد اولیه خطر کنترل، شناسایی انواع اشتباهات و تخلفاتی که ممکن است در صورت‌های مالی صاحب‌کار رخ دهد.
• حسابرس با انجام آزمون‌های رعایت روش‌ها می‌تواند به موارد عدم وجود کنترل‌های داخلی در شرکت مورد رسیدگی پی ببرد.
• هدف اصلی حسابرسان از ارزیابی سیستم کنترل داخلی، تعیین نوع و ماهیت، زمان‌بندی اجرا و حدود آزمون‌های محتوا است.
• هدف از برآورد خطر کنترل توسط حسابرس، تعیین اثر خطر کنترل بر سطح خطر عدم کشف است.
• حسابرس مستقل ضعف کنترل داخلی صاحب‌کار را با افزایش شواهد حسابرسی جبران می‌کند.
• هنگامی‌که خطر ذاتی و کنترل بالا باشد، حسابرس با افزایش آزمون‌های محتوا، خطر عدم کشف را به سطح قابل‌پذیرش کاهش می‌دهد.
• هنگامی‌که خطر کنترل بالا است، خطر عدم کشف قابل‌قبول باید پایین باشد تا خطر حسابرسی به سطحی قابل‌قبول کاهش داده شود.
• هدف عمده حسابرسان مستقل از ارائه نقاط ضعف سیستم کنترل داخلی تحت عنوان نامه مدیریت، کاهش مسئولیت قانونی حسابرسان است.
• هدف از به‌کارگیری حسابرسی مبتنی بر ریسک افزایش کارایی و اثربخشی حسابرسی است.
• در صورت اتکا بر سیستم کنترل داخلی، آزمون‌های محتوا محدودتر و در صورت عدم اتکا بر آن، آزمون‌های محتوا گسترده‌تر پیش‌بینی می‌گردد.
• در مرحله برنامه‌ریزی، حسابرس با تعیین خطر قابل‌پذیرش حسابرسی خطر عدم کشف را برآورد می‌کند.
• حسابرس برای تدوین طرح کلی حسابرسی باید خطر ذاتی را در سطح صورت‌های مالی برآورد کند و برای تدوین برنامه حسابرسی، این برآورد را به مانده‌حساب‌ها و گروه‌های معاملات ربط دهد.
• هدف اصلی حسابرس از ارزیابی خطر کنترل، برآورد خطر عدم کشف است.
• اهمیت با خطر حسابرسی و حدود آزمون‌های محتوا رابطه معکوس دارد.
• خطر قابل‌پذیرش حسابرسی و سطح اطمینان مکمل یکدیگرند.
• خطر قابل‌پذیرش حسابرسی با سطح اطمینان رابطه معکوس دارد.
• خطر قابل‌پذیرش حسابرسی با خطر عدم کشف رابطه مستقیم دارد.
• خطر قابل‌پذیرش حسابرسی با شواهد حسابرسی رابطه معکوس دارد.
• میزان خطر ذاتی و خطر کنترل در تعیین خطر قابل‌پذیرش حسابرسی مؤثر نیست.
• خطر قابل‌پذیرش حسابرسی با خطر عدم کشف ناشی از آزمون جزئیات رابطه مستقیم دارد.
• چنانچه سطح قابل‌پذیرش خطر عدم کشف کاهش یابد، میزان اطمینانی که مستقیماً از آزمون‌های محتوا به دست می‌آید باید افزایش یابد.
• بین خطر عدم کشف بررسی تحلیلی و خطر عدم کشف آزمون جزئیات معاملات رابطه معکوس و بین خطر عدم کشف بررسی تحلیلی و حجم شواهد حسابرسی رابطه مستقیم برقرار است.
• آزمون‌های محتوا، روش‌های حسابرسی هستند که با افزایش خطر عدم کشف، افزایش خواهند یافت.
• آزمون‌های محتوا با خطر عدم کشف رابطه معکوس دارد. حدود آزمون‌های محتوا یعنی استفاده از نمونه‌های بزرگ‌تر یا کوچک‌تر. نوع و ماهیت آزمون‌های محتوا یعنی اجرای آزمون جزئیات معاملات به‌جای بررسی تحلیلی.
• هدف آزمون جزئیات معاملات که به‌عنوان آزمون‌های محتوا انجام می‌شود عبارت است از کشف اشتباهات و یا تحریف‌های بااهمیت در صورت‌های مالی.
• شواهد حسابرسی عبارت است از اطلاعات جمع‌آوری‌شده که فرض حسابرس را تائید یا رد می‌کند.
• شواهد حسابرسی معمولاً ماهیتی متقاعدکننده دارند نه قطعی.
• شواهد حسابرسی معمولاً از طریق ترکیب مناسبی از آزمون کنترل‌های داخلی و آزمون‌های محتوا گردآوری می‌شود.
• هدف حسابرسی از گردآوری شواهد حسابرسی، محدود کردن خطر حسابرسی است.
• کمیت شواهد حسابرسی باکیفیت آن‌ها رابطه معکوس دارد.
• میزان شواهد حسابرسی با مبلغ مورد رسیدگی رابطه مستقیم و با خطرهای ذاتی و کنترل رابطه مستقیم دارد.
• قابل‌اطمینان بودن شواهد حسابرسی به معتبر و مربوط بودن آن‌ها بستگی دارد.
• حسابرسان با انجام آزمون رعایت روش‌ها از اعمال مؤثر سیستم کنترل داخلی صاحب‌کار اطمینان حاصل می‌کند.
• قابل‌اتکاترین شواهد حسابرسی، مشاهدات حسابرس است.
• مدارک کتبی مهم‌ترین نوع شواهدی است که حسابرسان بر آن اتکا می‌کند.
• سند رسی یعنی آن‌که حسابرس از وجود اسناد و مدارک مثبتِ برای معاملات واحد مورد رسیدگی اطمینان حاصل نماید.
• امروزه حسابرس در مقایسه با گذشته بر سند رسی تأکید کمتری دارد.
• روش‌های تحلیلی بهترین روش جمع‌آوری شواهد حسابرسی است. اجرای روش‌های تحلیلی در تمام حسابرسی‌های مالی توصیه می‌شود.
• روش‌های تحلیلی عبارت است از تجزیه‌وتحلیل نسبت‌ها و روندهای عمده، شامل پی‌جویی نوسانات و روابط مالی و غیرمالی به‌دست‌آمده که با سایر اطلاعات مربوط، مغایرت دارد.
• به‌طورمعمول استفاده از روش‌های تحلیلی در رسیدگی به‌صورت سود و زیان کاربرد بیشتری دارد.
• برای تعیین روابط بین اقلام ترازنامه از تجزیه‌وتحلیل نسبت‌ها و برای تعیین روابط بین اقلام صورت سود و زیان از تجزیه‌وتحلیل روندها استفاده می‌شود.
• ازجمله دلایل اجرای روش‌های تحلیلی شناسایی احتمال وجود معاملات غیرعادی است.
• هدف اجرای روش‌های تحلیلی در مرحله برنامه‌ریزی عبارت است از افزایش شناخت حسابرس از نوع فعالیت صاحب‌کار.
• ساده‌ترین و قاطع‌ترین روش کسب شواهد حسابرسی محاسبه مجدد است.
• چنانچه حسابرس مستقل بخواهد از نتایج کار کارشناس استفاده کند، باید صلاحیت حرفه‌ای و بی‌طرفی وی را ارزیابی کند.
• جویا شدن اطلاعات از اشخاص آگاه درون یا بیرون از واحد مورد رسیدگی پرس‌وجو نامیده می‌شود.
• در حسابرسی صورت‌های مالی بر اساس استانداردهای حسابرسی، دریافت تأییدیه مدیران در تمام سال‌های مورد رسیدگی الزامی است.
• تأییدیه مدیران باید بر روی سربرگ واحد مورد رسیدگی و خطاب به حسابرس باشد.
• تاریخ تأییدیه مدیران باید با تاریخ گزارش حسابرس یکی باشد.
• تأییدیه مدیران معمولاً توسط هیئت‌مدیره امضا می‌شود.
• درصورتی‌که تأییدیه مدیران در جلسه هیئت‌مدیره تصویب‌شده باشد، باید توسط نمایندگانی از اعضای هیئت‌مدیره امضا شود.
• علت اصلی اخذ تأییدیه مدیران عبارت است از کاهش احتمال تفسیر نادرست مدیریت از مسئولیت خویش در قبال صورت‌های مالی.
• اخذ گواهینامه مدیران (تأییدیه مدیران) به‌منظور تائید مجدد صورت‌های مالی و اعلام اینکه کلیه وقایع مالی و تعهدات در صورت‌های مالی و یادداشت‌های پیوست درج‌شده است.
• مسئولیت شناسایی و افشای روابط با اشخاص وابسته و معاملات انجام‌شده با آنان بر عهده مدیریت واحد مورد رسیدگی است.
• فهرست اشخاص وابسته باید برای مراجعات بعدی در پرونده دائمی حسابرسی نگهداری شود.
• در انتخاب نمونه آزمایشی در حسابرسی، انتخاب نمونه بستگی به‌کفایت کنترل‌های داخلی دارد.
• هدف اولیه از طبقه‌بندی اقلام برای نمونه‌گیری در حسابرسی کاهش اثر پراکندگی در کل جامعه است.
• حداکثر اشتباه موجود در جامعه که حسابرس حاضر به پذیرش آن می‌باشد و باوجودآن، بازهم بر این باور است که نتایج حاصل از نمونه، هدف حسابرسی را برآورده می‌کند ، اشتباه قابل‌تحمل نامیده می‌شود.
• هرچه اشتباه قابل‌تحمل ارزیابی‌شده توسط حسابرس بزرگ‌تر باشد، اندازه نمونه باید کوچک‌تر باشد.
• اشتباه قابل‌تحمل با اندازه نمونه، رابطه معکوس دارد.
• احتمال این‌که حسابرسان بر اساس نمونه‌گیری به نتیجه‌ای متفاوت از نتیجه حاصل از رسیدگی به‌کل جامعه دست یابند، خطر نمونه‌گیری نامیده می‌شود.
• خطر نمونه‌گیری با اندازه نمونه، رابطه معکوس دارد.
• در صورت اتکای بیش از واقع بر سیستم کنترل داخلی، خطر کنترل در سطح پایین تعیین می‌شود و حجم آزمون‌های محتوا کاهش می‌یابد.
• خطر رد کردن نادرست به کارایی حسابرسی و نه به مؤثر بودن رسیدگی‌ها مربوط می‌شود.
• چنانچه برآورد اولیه از خطر کنترل پایین باشد، اندازه نمونه در آزمون کنترل‌ها افزایش می‌یابد.
• هنگامی‌که برآورد اولیه از خطر کنترل بالا باشد آزمون کنترل‌ها انجام نمی‌شود.
• هنگامی‌که برآورد اولیه از خطر کنترل بالا باشد، تعداد نمونه‌ها در آزمون‌های محتوا افزایش می‌یابد.
• تعداد اقلام جامعه معمولاً اثری بر اندازه نمونه در آزمون‌های محتوا ندارد.
• هدف اولیه حسابرسان از مستندسازی کاربرها فراهم آوردن شواهد لازم برای پشتیبانی از اظهارنظر خود و شواهد مربوط به انجام حسابرسی طبق استانداردهای حسابرسی است.
• کاربرهای حسابرسی باید به‌گونه‌ای طراحی شود که متناسب با شرایط موجود و نیازهای حسابرسی در هر کار حسابرسی باشد.
• میزان و حجم کاربرهای حسابرسی به قضاوت حرفه‌ای حسابرسان بستگی دارد.
• مراقبت و نگهداری کاربرهای حسابرسی بر عهده حسابرس مستقل است.
• کاربر نهایی، جدول اصلی کنترل و تلخیص تمام کاربرهای پرونده است و به‌عنوان ستون فقرات مجموعه کاربرهای حسابرسی محسوب می‌شود.
• کاربری که یکی از سرفصل‌های عمده صورت‌های مالی را منعکس می‌کند، کاربر اصلی است.
• اقلام تشکیل‌دهنده مانده‌های هر یک از حساب‌ها در کاربر فرعی درج می‌شود.
• اطلاعات به‌دست‌آمده از طریق سند رسی، اجرای روش‌های تحلیل، مشاهده عینی دارایی‌ها و سایر موارد صورت گرفته طبق برنامه حسابرسی، در کاربر فرعی منعکس می‌شود.
• از کاربر تجزیه‌وتحلیل جهت بررسی، تشخیص و طبقه‌بندی کلیه اقلام بدهکار و بستانکار مندرج در یک حساب دفتر کل استفاده می‌شود.
• کاربری که برای اثبات ارتباط بین دو قلم کسب‌شده از منابع مختلف مورداستفاده قرار می‌گیرد، کاربر صورت مغایرت نامیده می‌شود.
• صورت‌جلسات مجامع عمومی و هیئت‌مدیره، نمونه‌ای از مدارک مؤید محسوب می‌شوند.
• به‌منظور حصول اطمینان از رعایت استانداردهای حسابرسی در انجام عملیات حسابرسی، مؤسسات حسابرسی باید به سیاست‌ها و روش‌های کنترل کیفیت اتکا نمایند.
• حدود سیاست‌های کنترل کیفیت به انداز موسسه، ساختار سازمانی، نوع و ماهیت خدمات حرفه‌ای و رابطه منافع و مخارج در آن موسسه بستگی دارد.
• تقسیم‌کار از ارکان سیستم کنترل کیفیت یک موسسه حسابرسی است که هنگام تعیین روش‌ها و خط‌مشی‌های کنترل کیفیت باید در نظر گرفته شود.
• هدایت کار، بررسی و سرپرستی کار صرفاً روش‌های کنترل کیفیت در سطح هر کار حسابرسی هستند.
• بررسی هم‌پیشگان به‌منظور اطمینان به کنترل کیفیت کار حسابرس انجام می‌شود.